Με την όπισθεν

Τι να σου πω...πολύ θα ήθελα μετά από τόσους μήνες απουσίας να έχω κάτι σοβαρό  να γράψω να δημοσιεύσω,αλλά...ατύχησες!Όλον αυτό τον καιρό,πέρα από όοοολα όσα έκανα (μην νομίζεις ότι έπεσα σε χειμερία νάρκη,δεν είμαι αρκούδα,ούτε καθόμουν και ξυνόμουν)πέρα από όσα έκανα ξαναλέω,έγραφα κιόλας.Έγραφα,έγραφα... συμπλήρωσα την πάπυρος Λαρούς.Στους 62 τόμους την είχες αφήσει;Ε,εγώ την έφτασα στους 100,αλλά στο πρόχειρο.Δημοσιευμένο τίποτε.
Πολύ θα ήθελα,λοιπόν,να έχω κάτι να πω, κάτι συνταρακτικό για τη ζωή μου,κάτι που να άλλαξε προς το καλύτερο,μια σκέψη μου που να είναι σούπερ ντούπερ μοναδική,αλλά...τζίφος!Όλα,μα όλα όμως,είναι χειρότερα απ' ότι ήταν κάποιους μήνες πριν.Θα μου πεις η μόνη είσαι Ελενίτσα;Όλος ο κόσμος έτσι είναι..ΟΚ you have a point αλλά δεν είμαι εγώ αυτής της λογικής,να είμαι ευχαριστημένη άμα και οι άλλοι είναι το ίδιο σκατά με μένα.
Δεν μπορώ να θυμηθώ από πότε έχω να δω χαμογελαστό άνθρωπο...Ψέματα!Είδα προχτές στην κηδεία του θείου μου του Παναγιώτη.Τράτζικ;Ένας γέρος δίπλα μου μιλούσε με έναν άλλο γέρο για ηλικίες..."Νέος έφυγε ο Παναγιώτης,87 ήταν...εγώ είμαι 89"...και ο άλλος γέρος χαμογέλασε..Ένα δίκιο το έχει όμως εδώ που τα λέμε...Διότι ο Μητσοτάκης είναι μια ανάσα πριν τα 100 και ζει ακόμη...οπότε όποιος φεύγει νεώτερος του Μητσοτάκη μπορούμε κάλλιστα να πούμε ότι έφυγε νέος.Ε;
Προσπαθώντας να σκεφτώ κάτι ευχάριστο,το μόνο που μου έρχεται στο μυαλό είναι ότι ήρθε επιτέλους το καλοκαίρι και ζεστάθηκε λίγο το κοκαλάκι μας.Ξέρεις...φάγαμε πολύ κρύο φέτος...Το μόνο καλό της υπόθεσης-διότι πάντα υπάρχει ένα καλό κάπου- είναι ότι βρήκαν λόγο ύπαρξης,ξανά,τα χοντρά μας τα πουλόβερ,τα τερλίκια,οι φανέλες,κάτι μάλλινες κουβέρτες της προίκας μου που έλεγε ο Αντωνάκης ότι "τσιμπάνε" και τις είχαμε χρόνια στη ναφθαλίνη.
Φέτος λοιπόν,όλοι ρωτούσαν πετρέλαιο ή ξύλα κι εμείς λέγαμε: κουβέρτα.Όχι,ρε φίλε,δεν αρχίσαμε να καίμε ΚΑΙ τις κουβέρτες,έλεος!Τις σκεπαζόμασταν!Αλλάξαμε εντελώς την καθημερινότητά μας,μιας κι αναγκαστήκαμε να περιοριστούμε στην κουζίνα-που χάριν της προνοητικότητάς μου είναι ξεχωριστό δωμάτιο κι όχι εκείνα τα αλώνια σαλοκουζίνες,φόρα παρτίδα όλα σε κοινή θέα- που την βαφτίσαμε και καθιστικό και να πηγαίνουμε για ύπνο σε μια παγωμένη κρεβατοκάμαρα.Φορούσε ο Αντωνάκης πάνω από τη φανέλα/πυτζάμα/φούτερ, το μαματό του(δεν ξέρω πως λέγεται κανονικά αυτό το ρούχο,εμείς μαματό το λέμε, αλλά για να καταλάβεις είναι εκείνη η καρώ ανδρική ρόμπα,που σε κάποιες ταινίες  την φορούσε ο ηθοποιός καθισμένος στην πολυθρόνα του κι εκεί τον έβρισκε ο δολοφόνος...) καθόταν, που λες,στην πολυθρόνα του κι εγώ δίπλα του με φανέλα/πυτζάμα/φούτερ/αμάνικο γιλέκο, με το πλεκτό-τι θα πει πλέκεις κιόλας;Φυσικά και πλέκω....Ρίχναμε κι από μια κουβέρτα στα πόδια και μια χαρά,όλα!Ανάμεσά μας το σώμα,το αερόθερμο,δεν μπορώ να πω,την έκανε τη δουλειά του.
Το κακό,το χειρότερο,το χείριστο θα έλεγα,πέραν του ψοφόκρυου,είναι ότι κόψαμε και το σεξ.Η αλήθεια είναι ότι όσες φορές σκέφτηκα να κάνω μια αρχή,το ξαναδούλεψα στο μυαλό μου σκέφτηκα πόσα ρούχα φοράει ο Αντωνάκης,πόσα εγώ...άστο είπα Ελενίτσα θα μας πάρει το πρωί μέχρι να ξεντυθούμε,χώρια που με τόσο κρύο πως να λειτουργήσεις...οπότε το έριχνα κι εγώ στο πλέξιμο.Θυμόμουν και τον Adriano Celentano παπά,που χτυπούσε την καμπάνα σε κείνη την ταινία..όταν είχε μια φούντωση μια φλόγα με αποτέλεσμα να κάνουν φουσκάλες τα χέρια του από το σχοινί της καμπάνας...εεε και γελούσα μοναχιά μου...Και δώστου πλέξιμο!
Κατά τα άλλα,όλους αυτούς τους μήνες έχω κάνει σημαντικές προόδους στην αυτάρκεια.Και για να γίνω πιο σαφής,μην παρεξηγηθούμε κιόλας....Φτιάξαμε θερμοκήπιο.Μάλιστα!Κι όχι μόνο το φτιάξαμε αλλά φύτεψα κιόλας.Όχι παίζουμε...
Α,αγόρασα και κότες.Ναι...Ελενίτσα η ορνιθοτρόφος.Περνούσε μια μέρα ένας πλανόδιος και φώναζε "μαύρα,κόκκινα,άσπρα πουλιά,κρεατοπαραγωγής πουλιά.Μαύρα καρτάλια Ολλανδίας".Βγαίνω κι εγώ η καψερή να δω τι σόι πράμα είναι αυτά τα καρτάλια και τι να δω;Κότες.Και δεν ήταν και μαύρες!Καλά ρε πλάκα μας κάνεις;Τι φωνάζεις ότι έχεις καρτάλια και μάλιστα μαύρα;Ε,είναι για να έρθει ο κόσμος.Κάτι χαϊβάνια σαν και σένα..είμαι σίγουρη ότι αυτό σκέφτηκε...Πήρα 5 κότες.Κοκκινομάλλες σαν κι εμένα.Κόκορα δεν πήρα.Άσε λέω να τον έχω το φωνακλά κάθε μέρα...Τις έβαλα στο σπιτάκι τους,το οποίο υπήρχε από αρχαιοτάτων χρόνων στην άκρη της αυλής και είχα βάλει τον Αντωνάκη να το καθαρίσει,να το ασβεστώσει,να είναι έτοιμο δηλαδή.Ένα περιφραγμένο 5χ5.Όχι γήπεδο πουλάκι μου!Για κοτέτσι μιλάμε.Αργότερα μάλλον θα πάρω κι άλλες,γιατί χώρος υπάρχει αρκετός.Πάω κάθε τρεις και λίγο και τις χαζεύω.Ότι χόρτο βγάζω από τον κήπο τους το πετάω να το φάνε.Χαμός!Τσιμπάει μια κότα ένα χόρτο κι αρχίζει και τρέχει.Δεν ξέρω ποια δίνει το σύνθημα,αλλά τότε αρχίζει το κυνηγητό.Από πίσω της οι άλλες παρατάνε τα άλλα χόρτα και τρέχουν να πάρουν αυτό που έχει στο ράμφος της η πρώτη.Αν δεν είναι κάποιο είδος κοτοπαιχνιδιού πρέπει να είναι πολύ ηλίθια όντα.Καλά τα λένε κουτορνίθια.
Ήρθε και ο γείτονάς μου ο Μάκης να τις δει και τους έκοψε τα πούπουλα από το ένα φτερό μόνο,για να μην έχουν ισορροπία και πετάξουν.Τον εμπιστεύτηκα,ξέρει αυτός.Μου είπε ότι όταν θελήσω να σφάξω κάποια να τον φωνάξω να τη σφάξει εκείνος.Πώς το γλίτωσα το εγκεφαλικό ένας θεός το ξέρει.Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι θα φάμε ποτέ κάποια από αυτές.Αποκλείεται.Αυτές θα πάνε από φυσικό θάνατο.Πρέπει να είναι αδελφές γιατί μοιάζουν καταπληκτικά.Μόνο μία ξεχωρίζω που έχει τρία πούπουλα άσπρα στο ένα φτερό.Οι άλλες είναι καρμπόν.Αυτή με την άσπρη τούφα τη λέω Παναγιωταρέα.Για τις άλλες ακόμα ψάχνω ονόματα.
Φυσικά δεν τα γράφω όλα αυτά για να μου πεις μπράβο,το αντίθετο!Διότι εγώ όλη αυτή την προσπάθεια αυτάρκειας δεν την θεωρώ εξέλιξη.Οπισθοδρόμηση τη θεωρώ,όπως θεωρώ οπισθοδρόμηση το να μην έχω να βάλω πετρέλαιο και να καίω ξύλα.Ίσως μάλιστα του χρόνου να πάρω ξυλόσομπα,ίσως να μην μπορώ να καίω ούτε αερόθερμο του ρεύματος.Μουτζώνω τον εαυτό μου,αλλά τα κάνω.Μουτζώνω όμως περισσότερο όλους αυτούς που με τις επιλογές τους με φτάσανε στο σημείο αυτό και δεν εννοώ τους πολιτικούς!Φροντίζω να καλύψω ανάγκες με όσο το δυνατόν λιγότερα έξοδα αλλά δεν σημαίνει ότι το ευχαριστιέμαι κιόλας.Κι ακούω βερεσέ όλους αυτούς που τάχα μου το απολαμβάνουν,που θεωρούν ότι έπρεπε να γυρίσουμε πίσω στη μάνα γη και διάφορες τέτοιες μπούρδες.
Κατά τα άλλα,το αγοράκι μου δίνει πανελλήνιες,τους ξέσκισαν στα μαθηματικά προχτές,κάθε χρόνο τα θέματα είναι και πιο δύσκολα,πιο δύσκολα,πιο δύσκολα,άλυτα σχεδόν...Τελικά οι πανελλήνιες δεν είναι για να εξετάζονται οι μαθητές αλλά για να εξετάζονται οι καθηγητές που κάνουν ιδιαίτερα και ποιο φροντιστήριο είναι πιο καλό.Ξεφτίλες!