Τρίτη 28 Αυγούστου 2012

Ο Βούδας



Όλον αυτό τον καιρό έλεγα να κάτσω να γράψω κάτι,οτιδήποτε,αλλά το ενδιαφέρον μειωμένο,φαντάζομαι δεν είμαι η μόνη..Και πάντα έβρισκα με κάτι άλλο να ασχοληθώ,έλα μωρέ,έλεγα,δεν είναι δα και τόσο καλή ψυχοθεραπεία το να γράφεις,υπέρ-εκτιμημένο τελικά το ίντερνετ.Καλύτερα κάτσε Ελενίτσα στη βεράντα και κοίτα τα αστέρια...Δεν μπορώ να πω,όλα στη θέση τους τόσα βράδια τώρα.Καρατσεκαρισμένο.
Κι όταν μου ερχόταν η όρεξη να γράψω κατιτίς...όταν ήμουν έτοιμη να κάνω ένα μπαμ και να σκάσω,πάλι το ξανασκεφτόμουν.Μη μιλάς Ελενίτσα,έλεγα,μη μιλάς.Τι να σχολιάσεις και τι να πεις μέσα σ' όλη αυτή την παράνοια.Άλλωστε όλα είναι πια ειπωμένα,τι άλλο να πεις εσύ;Κι όσο για τα δικά σου,εκεί περισσότερο μη μιλάς,μη βγάζεις τα οικογενειακά στη φόρα,δεν είναι σωστό ότι γίνεται μέσα στο σπίτι σου να τα κοινοποιείς στο ίντερνετ.Άλλωστε τα εν οίκω μη εν δήμω που έλεγε και η μάνα μου.Αλλά...αλλά!!!Άνθρωπος είμαι κι εγώ,πόσο ν' αντέξω πια;


Και κάθομαι τώρα ξανά στη βεράντα,έχω ανοίξει και μια μπύρα και λέω άμα δε γράψω και σήμερα,αύριο θα με γράψουν εμένα στις εφημερίδες.Στο αστυνομικό δελτίο.
Που λες ...άμα βγάλω εγώ αυτό το καλοκαίρι,δεν έμεινε και πολύ θα με πεις,χωρίς να πάθω εγκεφαλικό,θα ζήσω άλλα εκατό χρόνια.Όλους θα τους θάψω.Όλους!!!!Σαν τον Μητσοτάκη.Μη ρωτάς γιατί.Τόσα χρόνια με τον Αντωνάκη παίζω τη ζωή μου κορώνα γράμματα κάθε μέρα.Και κάθε βράδυ δεν ξέρω ποιον να ευχαριστήσω πρώτα.Το θεό ή τη μάνα μου και τον πατέρα μου για τα γονίδια,της αντοχής και της υπομονής.
Καντάρια την κουβαλάει την αναισθησία ο άνθρωπος ρε παιδί μου.Για τίποτε και για κανέναν δεν χαλάει τη ζαχαρένια του.Καλά τον λέω Βούδα εγώ.Δε πα' να καίγεται ο κόσμος,ο Αντωνάκης το χαβά του.Μέχρι προχτές βέβαια αυτό το "καίγεται ο κόσμος" το έλεγα χωρίς να κυριολεκτώ.Αλλά τώρα έχω λόγο να το λέω και να το εννοώ.
Αυτό που έχει στο κεφάλι του,αυτό θα κάνει.Άμα είσαι σαν κι αυτόν,μια χαρά όλα,η ζωή κυλάει αργάαααααααα αργάαααααα και πάντα χωρίς σκοτούρες.Αν είσαι όμως διαφορετικού χαρακτήρα άνθρωπος,νορμάλ άτομο,σαν εμένα δηλαδή,δεν θέλεις και πολύ να φτάσεις στα κόκκινα κάθε τρεις και λίγο.Και σήμερα εγώ όχι στα κόκκινα έφτασα...έσπασα το κοντέρ!
Απ' όπου και να το πιάσω δεν έχει μια λογική ρε παιδί μου το θέμα...
Στην αυλή μας τη μικρή,που λέει και το τραγούδι,οι δουλειές είναι μοιρασμένες.Εγώ τα χαμηλά κι ο Αντωνάκης τα ψηλά.Στα χαμηλά είναι η φροντίδα του μπαξέ.Στα ψηλά είναι όλα τα δέντρα.Μη φανταστείς ότι είναι και πολλά,πέντε δέντρα όλα κι όλα και δυο κλήματα.Κι ακριβώς επειδή είναι λίγα τα δέντρα βάλαμε και το κούρεμα του γκαζόν,γκαζόν;τέλος πάντων ας το πούμε έτσι, μέσα στις δουλειές για να ισοφαρίσουμε.Όχι ότι ο μπαξές είναι μεγάλος,το πολύ 20 τετραγωνικά.Μεγάλος μικρός όμως,τον έχω του κουτιού.Χόρτο δεν τολμάει να φυτρώσει,το ξεριζώνω πάραυτα.Εν αντιθέσει με το γκαζόν που άμα δεν ψηλώσει να χάνεται μέσα το σκυλί,να το ψάχνουμε,δεν λέει να το κουρέψει ο Αντωνάκης.Δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που το κούρεψε...πάντως ψήλωσε πολύ.Είπα,ξαναείπα...ναι Ελενίτσα μου,ναι Ελενίτσα μου ήταν η απάντηση.
Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν λέει όχι.Ότι να του πω να κάνει,όλο ναι λέει.Το πότε θα το κάνει δεν διευκρινίζει.Μ' αυτό το χούι φυσικά που έχει,γέννησα το πρώτο το παιδί,ευτυχώς χωρίς προβλήματα και στην ώρα του.
Είχε φτάσει τέλος Ιουνίου,από το Πάσχα έλεγα Αντωνάκη να μαζέψεις τα χαλιά,ναι Ελενίτσα μου,Αντωνάκη τα χαλιά,ναι Ελενίτσα μου,ναι,ναι,ναι...κόντευε να μπει Ιούλιος και ακόμα τα χαλιά στα πατώματα ήταν.Πιάνω κι εγώ μια μέρα,με την κοιλιά στο στόμα,δεν βαριέσαι,άπλυτα ξε-άπλυτα,τα σκουπίζω,τα τυλίγω,α μα πια,τον Αντωνάκη θα παρακαλάω;Κάνω να σηκώσω το μεγάλο,του σαλονιού,να το σύρω μέχρι την κρεβατοκάμαρα,με πιάνει ένα πόνος,ααααχ πάει θα πεθάνω λέω,για να μην τα πολυλογώ μέχρι το βράδυ γέννησα..Και να 'χω και τον Αντωνάκη να με μαλώνει...Θα τα μάζευα εγώ...δεν στο είπα Ελενίτσα;Ναι ρε γμτ θα τα μάζευες,αλλά ΠΟΤΕ;;;;Άντε τα θυμήθηκα και φούντωσα πάλι.Ξέφυγα κι απ' το θέμα.
Αφού λοιπόν συμφωνήσαμε ότι δεν πάει άλλο,ΠΡΕΠΕΙ να κουρέψει το γκαζόν,ξεκίνησα τις δικές μου τις δουλειές,έριξα λίγο λίπασμα στα λουλούδια,κούρεψα όλο το μαϊντανό για να τον βάλω στην κατάψυξη,τον καθάρισα,πότισα,ξεχορτάριασα κάθε υποψία χότρου,έσπειρα και κάτι μαρουλάκια,νωρίς θα με πεις είναι,αλλά δε βαριέσαι ότι γίνουν...ας πάω,λέω,να δω μήπως θέλει να κάνω κανέναν καφέ,τόση ώρα κουρεύει,θα κουράστηκε!Καλά...κούνια που σε κούναγε Ελενίτσα!Πάω...Εδώ ο Αντωνάκης,εκεί ο Αντωνάκης..άφαντος ο Αντωνάκης..το γκαζόν ολόρθο στη θέση του καμαρωτό καμαρωτό...Μπαίνω μέσα ψάχνοντας τον και τι να δω;Αραχτός στην τηλεόραση.Έβλεπε τούρκικο σήριαλ!!!!!
Ααααχ θα τρελαθώ!!!!Τόσο συγχίστηκα που ξέχασα και το κούρεμα που ΔΕΝ έκανε,τα ξέχασα όλα...Καλά,βρε και τούρκικα άρχισες να βλέπεις;Τέτοιος ξεπεσμός πια;Έκανα την πάπια με τη Χουάνα την παρθένα,άσε,είπα,τον άνθρωπο,ότι θέλει ας δει.Δεν μίλησα όταν το έπαιζες δίπορτο,μια Μενεγάκη,μια Τατιάνα...αλλά και Σιλά;Και για να 'χουμε καλό ρώτημα,πότε θα κουρέψεις που απλώθηκες σαν τραχανάς στον καναπέ;Α τώρα ήθελες ;Δεν το κατάλαβα ότι ήταν για τώρα.Θα πάω Ελενίτσα μου,μη μου συγχύζεσαι,αλλά να... έβλεπα εδώ που έκανα ζάπινγκ(άκου τώρα ο ψευταράς...τάχα μου έκανε ζάπινγκ..για ξεκάρφωμα το είπε,είμαι χίλια τοις εκατό σίγουρη ότι την τουρκάλα έβλεπε)κάτι διαφημίσεις...να πάμε Ελενίτσα μου τώρα που ξεκίνησε η άδεια κανένα ταξιδάκι;Να πάμε να ξεσκάσουμε....

Βαστάτε Τούρκοι τ' άρματα...

Τι λες Αντωνάκη;;;Ακούς τι λες;;;;Με τι θα πάμε ταξιδάκι;;;;Με τι θα πληρώσουμε;Σε είδος;Βρε για φυλακή είμαστε δεν το πήρες χαμπάρι ακόμα;Το σπίτι θέλει βάψιμο,ξύλα παραγγείλαμε και θα τα φέρουν την Παρασκευή,θα θέλουν να πληρωθούν οι άνθρωποι,η ΔΕΗ ακόμα απλήρωτη,περιμένουμε την εφορία να μας ξεσκίσει,το παιδί το ένα στην άλλη άκρη της Ελλάδας και το δεύτερο τελειώνει το λύκειο,σκέφτηκες τι λεφτά θα δώσουμε στα φροντιστήρια;Κι αυτός θέλει να ξεσκάσει!
Και δε θα το πιστέψεις...Δεν θα το πιστέψεις!!!!...Που θέλει να πάμε;;;;

ΣΤΗ ΧΙΟ!!!!

Μα στη Χίο;;;;;Στη Χίο;;;;Είναι δυνατόν;;;;Τόσες ώρες από τη ζωή σου μπροστά σ' αυτό το χαζοκούτι δεν πήρε τ' αυτί σου ότι πάει η Χίος,την κάψανε;Τι να πάμε να κάνουμε στη Χίο;Εκτίμηση της ζημιάς;Για μήπως να περπατάμε πάνω στα αναμμένα κάρβουνα σαν τους αναστενάρηδες;
Μα δεν θα πηγαίναμε για τα μαστιχόδεντρα..
ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ ΒΡΗΚΕ ΝΑ ΠΕΙ!!!!
Αν είναι δυνατόν!!Φυσικά και δεν θα πηγαίναμε για τα μαστιχόδεντρα,αλλά τόση αναισθησία πια,να θες να πας σ' ένα μέρος που οι άνθρωποι ακόμα καίγονται;Εγώ έκανα δέκα χρόνια να ξαναπάω στη Θάσο,τότε που την καίγανε,τόσο πολύ είχα στεναχωρεθεί κι ας λένε οι Καβαλιώτες "η Σπιναλόγκα" όταν μιλάνε για τη Θάσο.
Δεν μπορεί,έχει αρχίσει και καίει εγκεφαλικά κύτταρα.Δεν ήταν έτσι από παλιά,δηλαδή δεν ήταν τόσο,τώρα τελευταία όμως παράγινε το πράμα.Άλλος άνθρωπος.Λες να φταίει η κρίση;Μπορεί κι αυτό,μπορεί να είναι κάτι σαν άμυνα όλο αυτό,αν και πρέπει να πάμε να κάνει μια εξέταση,οικογενειακό τους είναι το αλτσχάιμερ,η γιαγιά του η συχωρεμένη ήταν 84 χρονών και είχε, μαλάκυνση το λέγανε τότε,κι ο παππούς του το ίδιο είχε,εκείνος 87,καθόταν οι δυο γέροι που λες αντάμα και μάλωναν.Για διαφορετικό λόγο ο καθένας.Καθείς στην κοσμάρα του.
Ο παππούς είχε το χούι μόλις έπαιρνε τη σύνταξη άρχιζε να τη μοιράζει σε όποιον έβλεπε στο δρόμο,νέο,γέρο,γνωστό,άγνωστο,μοίραζε λεφτά.Ε τι να κάνουν τα παιδιά του,η πεθερά μου δηλαδή και η αδερφή της έπαιρναν αυτές τη σύνταξη για να καλύψουν τις ανάγκες του σπιτιού των παππούδων.Η γιαγιά εν τω μεταξύ έβλεπε ότι στο σπίτι δεν υπήρχαν λεφτά.Καθόταν απέναντι στον παππού κι άρχιζε...

Με τις γκόμενες πας και τα τρως εεεε;;;

Το ξαναλέω!!!84 η γιαγιά,87 ο παππούς.Άμα σ' έχει κολλήσει όμως από τα νιάτα δεν ξεπερνιέται εύκολα ρε παιδί μου,ούτε με το αλτσχάιμερ.Και τελικά σ' όποια ηλικία κι αν είναι μια γυναίκα,πάντα το ίδιο κόλλημα θα τραβάει.Ο παππούς πάλι,είχε φάει τις εξορίες με το κουτάλι,νόμιζε ότι ζούσε αλλού...της απαντούσε: σώπα τώρα,δεν καταλαβαίνεις τίποτα!Είμαστε σε ξένο κράτος και μας τα παίρνουν όλα μας τα λεφτά,τίποτα δεν μας αφήνουν.
Μια συνεννόηση τι να λέμε!
Γι ' αυτό λέω,μπας και το έχει και ο Αντωνάκης το γονίδιο..
Να πάμε στη Χίο,του λέω, και χέσε τα ξύλα για του χρόνου,θα μαζευόμαστε και θα ζεσταινόμαστε με τα χνώτα μας χου χου χου σαν τ' αρνιά στη φάτνη!Η κρίση μας φέρνει πιο κοντά θα λέμε μετά.Να αφήσουμε απλήρωτο και το ρεύμα και δε πα να μας το κόψουν,να δω τι τούρκικα θα βλέπεις μετά,θα ανοίγεις εκείνο το ραδιόφωνο,την αντίκα με τις μπαταρίες,στα σκοτεινά θα είσαι έτσι κι αλλιώς και θ' ακούς Ντόιτσε Βέλε.
Ε όχι,τώρα πες εσύ.Όχι πες!Άμα κάνω ένα μπαμ και σκάσω εγώ θα φταίω μετά;Πες!Έχω άδικο να φωνάζω;Κι εγώ έχω κάτι φαντασιώσεις ώρες ώρες,να μπορούσα να κάνω εκείνο το ταξίδι στο Περού,να πάω στην Κούβα,να πάρω ένα τηλεσκόπιο,να πάρω εκείνο το δαχτυλίδι lilalo που το είδα και αρρώστησα..αλλά δεν λέω κουβέντα!Τι να πω;Είναι καιρός να ονειρεύομαι τέτοιες ιστορίες;Εδώ δεν μπορείς να ονειρευτείς ότι θα έρθει η στιγμή που θα πάρεις σύνταξη,κάτι που θα έπρεπε να είναι δεδομένο,όχι ταξιδάκια.Να ονειρευτώ τη σύνταξη μάλιστα!Να την πάρω και να ξαμολυθώ μετά στα νησιά σαν εκείνες τις παρδαλές τις Γερμανίδες τις γριές με τα ροζ και τα γαλάζια παντελόνια.Αλλά τι λέω;με τα ψίχουλα που δίνουν για σύνταξη ούτε μέχρι την Τούζλα θα μπορώ να πάω,όχι στα νησιά..
Θύμωσε που λες ο Βούδας και κατέβασε τα μούτρα γιατί τον είπα σκασμός Αντωνάκη μου και αντί για τη Χίο ετοίμασε ένα ζευγάρι αθλητικά να ξαμοληθούμε στο δρόμο,αρχής γενομένης 8 του Σεπτέμβρη στην έκθεση.Θα σε κεράσω μετά και μια μαύρη μπύρα να θυμηθείς παλιές εποχές.
Θύμωσε γιατί λέει υπαινίχθηκα ότι είναι μεγάλος,με κείνο το "θα σε κεράσω μετά και μια μαύρη μπύρα να θυμηθείς παλιές εποχές".
Ακούς;Ακούω να λες...
Δηλαδή τόσα είπα,αυτός μόνο αυτό κατάλαβε...Είναι να μην είμαι να σκάσω μετά;;;


Κυριακή 25 Μαρτίου 2012

Απρογραμμάτιστο ταξίδι.



Γύρισα!Επιτέλους σπίτι!Ααααχ σαν το σπιτάκι σου δεν έχει πουθενά!Τέρμα.Ούτε στο πιο ακριβό ξενοδοχείο,ούτε στο σπίτι κολλητής,ούτε ακόμα στο σπίτι του παιδιού σου.Αααααχχ....home sweet home!
Κομμάτια ήρθα.Τόσες ώρες ταξίδευα,αλλά μόνο που είδα το κρεβατάκι μου ξεκουράστηκα.Να φανταστείς σ' όλη τη διαδρομή του γυρισμού,το κρεβάτι μου σκεφτόμουν.Όχι ότι ήμουν άυπνη όλες αυτές τις μέρες,αλλά με οδηγό τον Αντωνάκη θες δε θες μόνο το κρεβάτι ονειρεύεσαι.Βάζει εκείνα τα σιντί από την αγαπημένη του σειρά "κοιμηθείτε μαζί μας" και άντε μετά να μείνεις ξύπνιος.Απορώ δηλαδή μ' αυτόν τον άνθρωπο,πως μπορεί και οδηγεί με τέτοια μουσική.Εγώ θα κοιμόμουν πάνω στο τιμόνι...
Ήρθα που λες κι έφερα ένα βουνό άπλυτα μαζί μου.Πήγα στο παιδί.Πήγαμε μάλλον.Ήταν άρρωστο το γιαβρί μου,ψηνόταν στον πυρετό,τι άκαρδη μάνα είσαι εσύ Ελενίτσα λέω,να είναι άρρωστο το παιδί κι εσύ να το αφήνεις στα χέρια της συγκατοίκου,της πασοκτσούς,που ακόμη και τη σούπα σε φακελάκια την παίρνει;Σήκω λέω του Αντωνάκη,πάρε μια βδομάδα άδεια και πάμε.
Πήγαμε.Ευτυχώς που πήγαμε δηλαδή γιατί μόλις το παιδί θα γινόταν καλά από το κρυολόγημα θα αρρώσταινε από τύφο ή από ηπατίτιδα ή από χολέρα.Δεν ήταν σπίτι αυτό!Η κόπρος του Αυγεία!Χοιροστάσιο!Όλα πεταμένα από δω κι από κει,μια κουζίνα αχούρι,στοίβα τα άπλυτα πιάτα,ποτήρι καθαρό ούτε για δείγμα,να πνιγείς και να θες λίγο νεράκι να μην υπάρχει ποτήρι να πιεις,κάτι τηγάνια-και την είπα χίλιες φορές δεν θα τρως τηγανητά- κατάμαυρα,από πότε είχαν να πλυθούν κι αυτά τα ίδια το ξέχασαν,ένα ρολό σύρμα ξόδεψα για να τα τρίβω.Καλά καλέ,δυο κορίτσια στο σπίτι δεν ντρέπεστε λίγο;Τι βρωμιά και δυσωδία είναι αυτή;Δεν σας περιμέναμε...είπε η συγκάτοικος.
Μάλιστα!Που και να με περιμένατε δηλαδή, τι άπλυτο θα αφήνατε!
Μέσα σε δυο μέρες έκανα το σπίτι λαμπίκο.Μέχρι και κουρτίνες κατέβασα κι έπλυνα.Απολύμανα το σύμπαν,κατσάδιασα και τη συγκάτοικο...τι βρήκα στη τουαλέτα;Ένα χαρτί από κρουασάν στο καλάθι!Αν είναι δυνατόν!Πρώτα έπιασα τη δικιά μου.Τρως μέσα στην τουαλέτα;Το ήξερα ότι δεν το κάνει αλλά ποτέ δεν ξέρεις...Όχι ήταν η απάντηση.Έπιασα μετά την συγκάτοικο.Δεν μου λες εσύ...τραπέζι στην κουζίνα έχετε;Ναι...Πιάτα στην κουζίνα έχετε;Ναι...Ε τότε γιατί τρως μέσα στην τουαλέτα;Και έβγαλα το χαρτί από το κρουασάν που κρατούσα πίσω από την πλάτη μου.Τι να πει;Επειδή είμαι βρωμιάρα;Επειδή εμείς οι βλάχοι όπως λάχει;Να..κυρία Ελένη...ήρθα τρέχοντας προχτές από τη σχολή,το είχα μαζί μου από το δρόμο κι επειδή δεν ήθελα να το πετάξω στο δρόμο το πέταξα εκεί..Η σουπιά...ξέρει ότι έτσι και δω κάποιον να πετάει σκουπίδι κάτω,είμαι ικανή να τον βάλω με τη γλώσσα να το μαζεύει από το δρόμο,με χτύπησε στο αδύνατο σημείο μου..Και τι στο καλό...καλαθάκια δεν έχει σ' αυτή την πόλη;Τέλος πάντων,μόλις είχα φτάσει,το έκανα γαργάρα,κάλμαρα,δεν είναι υγιεινό παιδάκι μου της λέω να τρως μέσα στα μικρόβια.Πάει,το λύσαμε κι αυτό.
Την τρίτη μέρα από το τίποτα προέκυψε καυγάς με τον ακριβώς από κάτω.Μάλλον για να ακριβολογώ,ο από κάτω έστησε καυγά μαζί μου.Έπλυνα κάτι ρούχα και βγήκα να τα απλώσω στο μπαλκόνι.Και βγαίνει που λες ο τύπος από κάτω και μου αρχίζει κάτι φωνές!Επειδή έχει έναν υποτυπώδη μπαξέ,τα ρούχα έσταζαν τα νερά τους,τι νερά,σταγόνες δηλαδή, πάνω σε κάτι φυτά που αυτός έλεγε ότι ήταν ντοματιές.Νερά από πλυμένα ρούχα,καθαρά να φανταστείς.Δεν χρειάστηκε να πω πολλά,αυτός φώναζε θαρρείς κι έριχνα κεζάπι πάνω στα φυτά του,εγώ απλά τον ρώτησα που απλώνει εκείνος τα δικά του ρούχα.Μέσα στο σπίτι;Το βούλωσε.Κι έπειτα,ντοματιές Μάρτη μήνα δεν φυτρώνουν που να χτυπιέσαι σαν χταπόδι του λέω.Που νομίζεις ότι ζούμε εμείς,στον Άρη;Και δεν ξέρουμε να ξεχωρίζουμε μια ντοματιά από....κάτι άλλο;Το παρακάμπτω όμως αυτό,του είπα με νόημα και να σε δω εγώ από τον επόμενο μήνα που θα απαγορεύονται οι οικιακές καλλιέργειες.Γούρλωσε τα μάτια,δεν το ήξερε,μάλλον το ήξερε,δεν περίμενε να το ξέρω εγώ.Τελειώσατε κορίτσια και μ' αυτόν,δεν θα σας ξαναενοχλήσει.
Κι αφού άρχισε το παιδί να συνέρχεται και το σπίτι άστραφτε,είπαμε να κάνουμε και καμιά βόλτα στην πόλη.Την τελευταία μέρα πήραμε τους δρόμους με τον Αντωνάκη,να και καφέδες στη λιακάδα,να και κάτι αρχαία να δούμε,να και στην αγορά.Κι όλο να λέει ο Αντωνάκης,είδες,είδες Ελενίτσα μου που σε φέρνω;Ααααα,το είπε μια,το είπε δυο....τρίτη δεν τόλμησε να το πει γιατί τον άρπαξα.Που με φέρνεις βρε;Τι είμαι,κανένα οικόσιτο που το πας βόλτα;Ή μήπως ήρθαμε διακοπές;Για το παιδί ήρθαμε.Που έπρεπε να περάσει εδώ το παιδί για να έρχομαι,ενώ αν έπαιρνα τον Ανανιάδη!!!!Αααααχ μέχρι και οι πέτρες τι έχουν από κάτω θα ήξερα.Και όλη η Καβάλα δικιά μου θα ήταν βρε!Και τι γύρισε και μου είπε!Αν έχετε το θεό σας!
Και γιατί δεν τον πήρες;
Ακούς εκεί θράσος;Τολμάει και ρωτάει κιόλας!Γιατί στραβώθηκα βρε!Στραβώθηκα με σένα και να τα χαΐρια μου!Και γιατί ήταν μεγάλος!Μεγάλη βλακεία μου αυτή φυσικά,γιατί άμα τον έπαιρνα τώρα θα ήμουν ΚΑΙ πλούσια ΚΑΙ χήρα!Χρόνια πεθαμένος ο καημένος...Κατάλαβες Αντωνάκη;
Πάντως έφυγα ήσυχη.Άφησα το κορίτσι μου γερό,σε δυο βδομάδες θα έρθει για το Πάσχα,το σπίτι καθαρό,ένα ψυγείο τίγκα στο φαΐ,δεν θα χρειαστεί να τρώνε εκείνα τα χαζοφαγητά της λέσχης.Πήρα και ότι ήταν για κουβάλημα,στο σπίτι.Τους έκανα κι ένα ταψί ρεβανί,φιληθήκαμε,αποχαιρετηστήκαμε και να μαι πίσω!
Αχ,παιδιά το ξαναλέω...home sweet home!
Μμμ,να σας κεράσω κι ένα γλυκάκι που αγόρασα!Έφερα μπόλικο μαζί μου.Πολύ μ' αρέσει αυτό το γλυκό.Θα δώσω και στην Ειρήνη τη διπλανή,που την έχω υποχρέωση,μιας και φρόντιζε το σκύλο όσο λείπαμε εμείς,θα πάω και στη Μπεμπέκα,θα δώσω και στην Άννα τη γειτόνισσα,που δεν την ενημέρωσα ότι θα λείψω- τι παράλειψη κι αυτή,πώς το ξέχασα ρε παιδί μου!-και αφανίστηκε να έρχεται και να ξανάρχεται μέχρι που αναγκάστηκε να ρωτήσει την διπλανή που είμαστε,τι πάθαμε,ξέρεις για να βγάλει παράρτημα.




Η φωτογραφίες είναι από εδώ:http://cookmania-cookmania.blogspot.com/2011/02/blog-post.html
κι από εδώ :  http://oneiromageiremata.blogspot.com/


Καλά..μόλις τώρα το διάβασα!Ο Πάγκαλος δεν θα είναι υποψήφιος στις επόμενες εκλογές!Όχι ρε γμτ!!!Καλά είναι κράτος αυτό;Να αφήνει έτσι ξεκρέμαστο τον ψηφοφόρο;Τσ,τσ,τσ,τσ,τσ,τσ...Αίσχος!

Τετάρτη 14 Μαρτίου 2012

Εμείς τι κάνουμε;

Με μάτιασαν!Πανάθεμα τον όποιος είναι αυτός,δεν θα τον βρω;Αχ έτσι και τον πετύχω,μαύρο φίδι που τον έφαγε!Είπα να ανοίξω κι εγώ η έρμη ένα μπλογκ να ξεδίνω στα νεύρα μου που τα 'χω και πολλά τελευταία και πάνω που το έκανα,κρεβατώθηκα και μόνο για κατούρημα σηκωνόμουν.Κι αυτό να φανταστείς,άθλος ήταν.Κούτσα κούτσα,καλά που είχα ένα μπαστούνι του πατερούλη μου και περπατούσα.Πήγα να σηκώσω μια μέρα τη σκάφη με τα ρούχα για να τα απλώσω κι έμεινα εκεί.Σαν ορθή γωνία.Πόνος;Πόνος!Πάει,σκέφτηκα,έσπασα σπόνδυλο αλλιώς δεν εξηγείται.Με τα χίλια ζόρια έφτασα στο κρεβάτι και από κει και πέρα τάβλα η Ελενίτσα.Για να μην τα πολυλογώ,για μέρες ήμουν να με χέσεις.Αλλά με τα φάρμακα να 'σου,σαν την πιπεριά,σηκώθηκα.
Πολύ δύσκολο πράμα το κρεβάτωμα.Δεν έχεις και πολλές επιλογές.Ή που θα κοιμάσαι ή που θα διαβάζεις/βλέπεις τηλεόραση.Άλλο τι να κάνεις;Ή θα κοιτάς το ταβάνι.Την ταβανοσκόπηση την αποφεύγω όμως γιατί συγχίζομαι κάθε φορά που κοιτάω πάνω,έχουμε τέσσερα χρόνια να βάψουμε και είναι χάλια.Τι τοίχοι,τι ταβάνια,μέσα στη βρώμα.
Όσο τηλεόραση δεν είδα εδώ κι ένα χρόνο,είδα αυτές τις μέρες.Τελικά επιβεβαιώθηκα για άλλη μια φορά.Καλά κάνω και δεν τους βλέπω.Η τρομοκρατία πάει σύννεφο.Αφού κι εγώ που είμαι τέτοιος ισχυρός χαρακτήρας κόντεψα να λυγίσω.Αλίμονο στους αδύναμους,σε όλους αυτούς που τους ακούνε και τους πιστεύουν.Αλίμονο γιατί πιστεύοντάς τους θα πάνε να τους ξαναψηφίσουν.Και μετά αλί και τρις αλί σε όλους μας.
Ένας πληρωμένος,χτες,είπε μια κουβέντα πολιτικού,για το κούρεμα -κανένας Βενιζέλος σίγουρα θα το ξεφούρνισε κι αυτός το θεώρησε μεγάλη φιλοσοφία και το ξαναείπε-ότι αυτό το "κούρεμα" που έγινε το χρωστούσαμε λέει στα παιδιά μας.Τόσο καλό ήταν δηλαδή που έπρεπε να γίνει για να ζήσουν καλύτερα τα παιδιά μας.Δεν θα ασχοληθώ με το κούρεμα,είμαι σίγουρη ότι για καλό δεν έγινε ότι έγινε,αυτό το ξέρω κι ας μην είμαι οικονομολόγος.Μια Ελενίτσα είμαι που και όλα δεν τα ξέρω και όλα δεν τα καταλαβαίνω.Κι έτσι προσπαθώ να κάνω τα λόγια απλά για να καταλάβω εγώ πρώτα.
Αυτή η γενίκευση όμως,"τα παιδιά μας",πολύ στραβά μ' έκατσε.Γιατί για μένα πες ότι θες,αλλά μην πιάσεις στο στόμα σου τα παιδιά μου,θα σε φάω!
Για να 'χουμε καλό ρώτημα...όταν λέει αυτός "τα παιδιά μας" βάζει στο ίδιο τσουβάλι και τα δικά του και τα δικά μου παιδιά;Και τα παιδιά όλων μας;Αποκλείεται!!!Βάζει μήπως τα παιδιά της Μπακογιάννη,της Λάτσαινας,του Βαρδινογιάννη,του Σαμαρά,του Δασκαλόπουλου,του..,του...,του..., στην ίδια μοίρα με τα δικά μου παιδιά;Τι κοινό έχουν τα δικά του τα παιδιά με τα δικά μου;Ας μην πιάσω που μένουν,τι τρώνε τι δεν τρώνε τα δικά μου παιδιά,ας πιάσω το πιο απλό,έχουν την ίδια μόρφωση;Το κορίτσι μου είναι στο τρίτο έτος και του χρόνου δεν ξέρουμε άμα θα μπορεί να συνεχίσει λόγω οικονομικών δυσκολιών.Κι εκείνος μπορεί να στέλνει στα Λονδίνα που σπουδάζει η δικιά του η κόρη και πέντε και δέκα χιλιάρικα το μήνα για να περνάει.
Γιατί λέει αυτός τα παιδιά μας;Αφού δεν έχουν κανένα κοινό.
Απλά πράγματα!Δεν εννοεί τα δικά μου παιδιά.Ούτε τα δικά σου.Εννοεί τα δικά τους παιδιά.Τα παιδιά της δικής του τάξης.
Μάλιστα!Έτσι να το καταλάβω!Και μ' αυτόν τον τρόπο καταλαβαίνω ότι και να πουν.Μπορεί αυτοί να το γενικεύουν,αλλά όταν λένε "μας" ,δεν εννοούν όλους εμάς.Εννοούν αυτούς που ανήκουν στην ίδια τάξη μ' αυτούς.
Και ακούει ο κάθε κατακαημένος να λένε πως ότι κάνουν το κάνουν για το καλό της πατρίδας μας και δεν σκέφτεται ότι ακόμα κι αυτό διαφορετικό είναι.Ναι!Διαφορετικές πατρίδες υπερασπιζόμαστε.Η δικιά τους Ελλάδα δεν έχει καμιά σχέση με την Ελλάδα όλων μας,του... λαουτζίκου,όπως λέει και μια μεγαλοκιουρία.
Μάλιστα!Αυτοί είναι από τη μια μεριά κι εμείς από την άλλη.Κι επειδή εγώ είμαι δίκαιος άνθρωπος θα πω ότι σύμφωνα με τα συμφέροντα της δικής του τάξης έτσι έπρεπε να γίνει.Για το καλό των δικών τους παιδιών.Και να σου πω και το άλλο;Θα του πω και μπράβο.Μάλιστα.
Μπράβο γιατί υπερασπίζεται τα συμφέροντα της τάξης του.Μπράβο γιατί είναι ξεκάθαρο γι' αυτόν το καθήκον του ως γονιός,να φροντίσει δηλαδή για το μέλλον των παιδιών του.
Το ότι το μέλλον των δικών του παιδιών πατάει πάνω στο μέλλον των δικών μου παιδιών και το κάνει θρύψαλα,των δικών σου ,της κουμπάρας σου,του ξαδέρφου σου κλπ.δεν είναι δικό του θέμα,μην μπερδεύεσαι!Είναι δικό μου.Και δικό σου.
Μπράβο του γιατί είναι απόλυτα προσηλωμένος στο καθήκον,το οποίο είναι η ευημερία της τάξης του.Μπράβο του γιατί έχει ξεκάθαρη ταξική συνείδηση!
Από τη δικιά μου μεριά εγώ τι κάνω;Εσύ τι κάνεις;Κάθομαι και τον βρίζω και τον μουτζώνω όλη μέρα,τον λέω προδότη,αλήτη και βλάκα και μόλις έρθει η ώρα πάω και τον ψηφίζω;Ποιος είναι ο βλάκας μετά;Εγώ,για αυτός;Αυτός είναι και έξυπνος και συνειδητοποιημένος.
Γι' αυτό σου λέω...Εμείς τι κάνουμε;Εμείς πότε θα υπερασπιστούμε τα συμφέροντα της δικής μας τάξης;Ενάντια σ' αυτόν και σε όλους όσους εκπροσωπεί;Πότε θα κοιτάξουμε το μέλλον των δικών μας παιδιών;

Τρίτη 6 Μαρτίου 2012

Ο "μεροκαματιάρης"


Το Σάββατο το βράδυ πήγαμε στης Δώρας.Την πήρα τηλέφωνο για χρόνια πολλά,Δώρα απ' το Θοδώρα,και λέει δεν έρχεστε να πιούμε ένα κρασάκι όπως παλιά;Και δεν ερχόμαστε;λέω εγώ.Κάποτε κάναμε παρέα,μετά αραιώσαμε λίγο,η κάθε μια με τις υποχρεώσεις της και τα παιδιά και το σπίτι και χίλια δυο,εκεί που βλεπόμασταν δυο και τρεις φορές τη βδομάδα,σιγά σιγά φτάσαμε να βλεπόμαστε δυο φορές το χρόνο.
Κάποια πράγματα αλλάζουν,κάποια άλλα όμως μένουν ίδια κι απαράλλαχτα.Όπως παλιά.Η Δώρα είναι πολύ πράος άνθρωπος.Ένα αρνί.Για να μην πω κανένα άλλο ζώο και παρεξηγηθεί.Σαν τον Αντωνάκη μου.Εγώ και ο Τάκης πάλι,Τάκης είναι ο άνδρας της Δώρας...αρνιά δε μας λες,κι αν μας πεις πρέπει να διευκρινίσεις ότι είμαστε μαύρα!
Πήγαμε λοιπόν...Για ευχές πήγαμε,σε καυγά καταλήξαμε.Εντάξει...όχι ακριβώς καυγά,αλλά στο τσακ τον γλιτώσαμε..Θα με πεις περίεργο πράγμα αυτό για σένα Ελενίτσα,τέτοιος άνθρωπος που είσαι!Ναι,ναι!...να όμως που έγινε.
Ο Τάκης,έχει ένα σουπερμάρκετ.Έτσι λέει αυτός.Μπακάλης είναι ο άνθρωπος,αλλά δεν του αρέσει να το λέει έτσι.Περνιέται για Βασιλόπουλος και πάνω.Η Δώρα απ΄την άλλη,είναι πολύ προσγειωμένη και τον τραβάει τα λουριά,γιατί άμα τον αφήσει αυτός είναι ικανός έτσι που έχει καβαλήσει το άλογο να φτάσει στο υπερπέραν.Κουβέντα στην κουβέντα λοιπόν φτάσαμε και στην πολιτική.Κι όχι ακριβώς στην πολιτική αλλά στα ζόρια που περνάμε όλοι μας εδώ και καιρό.Το αναλύσαμε πολύπλευρα το θέμα,βάραινε η ατμόσφαιρα,κι από τις κουβέντες κι από τον καπνό του πούρου που κάπνιζε ο Τάκης καθώς μας ανέλυε πόσα γιαούρτια πέφτει έξω το μήνα.
Γιατί τι να πει,ότι όλα είναι καλά,όλα ανθηρά επειδή είναι ο Αντώνης στην εξουσία;Νεοδημοκράτης είναι,όχι μαλάκας.Θα με πεις δεν μπορούν να ταυτιστούν αυτά τα δυο;Ουυυυυυ,μωρέ ένα σώμα μια ψυχή γίνονται,αλλά επειδή μιλάμε για τον συγκεκριμένο άνθρωπο,ξέρω ότι στην περίπτωσή του δεν ταυτίζονται.Με κατεβασμένα τ' αυτιά ήταν,και δώσ' του να χύνει μαύρο δάκρυ.Παίζει βέβαια να έβαλε νερό στο κρασί του από το γεγονός ότι λιγόστεψαν οι πελάτες,μπορεί κι από τα φέσια που του βάζουν κάποιοι.Ξαναγύρισε στο τεφτέρι,στην ουσία ποτέ δεν το άφησε,πάντα έτσι δούλευε γι' αυτό και έχει ακόμη πελατεία.
Πλάγια πλάγια λοιπόν,έφτασε και στο ζουμί,μου το έριξε που δεν πάμε να ψωνίσουμε απ' αυτόν.Δεν πάμε πια.Γιατί παλιά πηγαίναμε.Και του λέω κι εγώ ότι δεν μπορώ,δεν δύναμαι να μου πουλάς πχ το λάδι 26 ευρώ κι εγώ να το βρίσκω στην χ αλυσίδα με 15.Κομματάκι ασύμφορος μου πέφτεις Τάκη μου, του λέω.
Τώρα δηλαδή σε ποιόν να το πω και να μη ξεραθεί στο γέλιο,να πάω επίσκεψη και να μιλάω για την τιμή του λαδιού και του χαρτιού τουαλέτας..Αλλά άμα έχεις να κάνεις με μπακάλη,συναφή θέματα με το αντικείμενό του θα βρεις να συζητήσεις.
Κι εκεί πάνω,μου αρχίζει μια επίθεση!!!Ότι δηλαδή άλλα λέω στα λόγια κι άλλα κάνω στην πράξη,κι ενώ αγωνίζομαι ενάντια στα μονοπώλια και στις πολυεθνικές,από την άλλη τους στηρίζω με το να τους δίνω τα λεφτά μου,οδηγώντας έτσι τα μικρομάγαζα σε κλείσιμο.Τέτοια πράματα!Αντικομμουνιστική επιχειρηματολογία της εποχής του Νώε.
Κρατήθηκα,κρατήθηκα,έπαιζα και σε ξένο γήπεδο,όσο να πεις ήθελα να κρατήσω τα προσχήματα,αλλά πόσο να κρατηθείς αν σε λέει κάποιος γιαλαντζί αγωνίστρια;Ήρθα και φούντωσα.Του το ξεκίνησα στη γλώσσα του,για να το καταλάβει.Ο σώζων εαυτόν σωθείτω του λέω,εδώ που μας φτάσατε.Και το λέω χωρίς καμιά ντροπή.Θα κλείσουν τα μικρομάγαζα;Να κλείσουν!Μπας και καταλάβουν τι συμβαίνει,γιατί ακόμα φαίνεται έχουν καβάντζες και μόνο να κλαίγονται ξέρουν.Να κλείσουν,μπας και κάποιος απ' αυτούς βγει στους δρόμους.Που κλαίγονται από τη μια,αλλά κανέναν δεν είδα να βγαίνει να φωνάζει.Όλο και καμιά κομπίνα,σκέφτονται,θα βρούμε να κάνουμε,όλο και κανένα γνωστό να παρακαλέσουμε μπας και βολευτούμε.Όποιος ζορίζεται,όποιος πεινάει,βγαίνει και φωνάζει.
Κι από μένα δηλαδή τι περίμενες Τάκη;Να ψάχνω να βρω τον πιο μικρό μπακάλη,να τον στηρίζω κι ας μου πουλάει ένα προϊόν σχεδόν διπλάσια από κάποιον άλλο;Σου φαίνομαι να τα 'χω χάσει;Πόσο ηλίθια με κόβεις;Να αγωνίζομαι εγώ για να φύγουν τα μονοπώλια και οι πολυεθνικές,να τρώω τις σόλες μου-για να μην σου πω και  τι άλλο τρώω με τη σέσουλα- σε πορείες και διαδηλώσεις για το καλό και το δικό μου και το δικό του κι αυτός να κάθεται αραχτός στον καναπέ του και όταν έρθει η ώρα των εκλογών να παει να το ρίξει δαγκωτό πάλι νδ ή σε ένα απ' όλα τα πασοκ;Δηλαδή εκείνος είναι ο ξύπνιος κι εγώ είμαι ο μαλάκας;Εγώ να παλέψω αγόρι μου για να σώσω εμένα κι εκείνον.Μα όμως,αυτός δεν θέλει να σωθεί!Με αυτά που ψηφίζει δεν θέλει να σώσει ούτε εμένα ούτε καν τον ίδιο του τον εαυτό.Αυτός θέλει να τα κονομήσει.Και θα κατηγορήσει αυτός εμένα και τον κάθε ένα σαν εμένα,αυτός,που με την ψήφο του με έφτασε εδώ,να κοιτάζω που θα βρω το πιο φτηνό να πάω να το αγοράσω,ότι στηρίζω τα μονοπώλια;Μα αυτός ο ίδιος πρώτος τα στηρίζει,με τις πολιτικές του επιλογές.Δεν φταίω Τάκη μου εγώ που θα κλείσει το μαγαζί του.Αυτός,εκείνος,ο άλλος,ο παράλλος,εσύ!Εσύ ο ίδιος είχες δρομολογήσει το κλείσιμο με την ψήφο σου,χρόνια πριν.
Κι επειδή είπα και πιο πριν ότι νεοδημοκράτης,είναι όχι μαλάκας,και την κωλοτούμπα την έχει στο γονίδιο,το γύρισε πάλι στην κλάψα και καλά τώρα που υπάρχει αυτή η κρίση πρέπει να υπάρχει αλληλεγγύη μεταξύ μας,τουλάχιστον να υποστηριζόμαστε οι μεροκαματιάρηδες!!!
Γεια σου ρε Τάκη μεροκαματιάρη!Που εγώ βέβαια το ξέρω ότι είσαι,αλλά εσύ ακόμη και τώρα χρησιμοποιείς τη λέξη για καμουφλάζ,για να παραμυθιάσεις κάποιους.Που πιστεύεις ακόμη  ότι ανήκεις σε μια άλλη τάξη κι όχι στην εργατική..Καραμέλα την κάνατε τη λέξη αλληλεγγύη.Αλλά δε φταίτε εσείς...
Όλα για την κονόμα,λοιπόν.Γι' αυτό είπα ότι κάποια πράγματα δεν αλλάζουν με τίποτα.Θα αλλάξει τώρα ο Τάκης και ο κάθε Τάκης;"Ο μεροκαματιάρης";


Πέμπτη 1 Μαρτίου 2012

Άντε..και καλή άνοιξη

Την άνοιξη λέει άμα δεν τη βρεις τη φτιάχνεις.Μωρέ έτσι είναι.Και όχι μόνο την άνοιξη,κι άλλα πολλά άμα δεν τα βρεις τα φτιάχνεις,αλλά μέρα που είναι,πρωτομηνιά,μιας και είναι ο πρώτος μήνας της άνοιξης,για την άνοιξη λέμε.Από την άλλη για ποια άνοιξη να μιλήσεις,που σηκώθηκα το πρωί και χιόνιζε..Μέσα σε μια ώρα έπιασε πέντε πόντους χιόνι.Ήρθε και ταίριασε το έξω με το μέσα μου.Το νοιώθω όλο και περισσότερο τελευταία.Σαν να έχει πέσει χιόνι μέσα μου,όλα,όλες οι λειτουργίες είναι σε χειμερία νάρκη,όλα σε καταστολή,ζουν,δεν είναι τίποτε νεκρό αλλά όλα σε αδράνεια.Κι εγώ σαν να πρόκειται για κάποιον άλλο κι όχι για μένα περιμένω τον καιρό να αλλάξει,να ζεστάνει,να λιώσει ο πάγος από μέσα μου να αρχίσω ξανά να ζω.Να ζω..Θα θυμάμαι άραγε πως είναι;
Μετά έβγαλε έναν ήλιο ναααα και το 'λιωσε.Το έξω.Γιατί το μέσα,άστο χέστο.Βγήκα άρον άρον να σκουπίσω τα νερά μπροστά από την πόρτα γιατί όποιος θα πατούσε θα τα έφερνε μέσα και μετά θα ήθελε σφουγγάρισμα.Και δεν είναι ώρα να πέφτω στα πατώματα...
Μόλις που τελείωσα,ήρθε η Άννα η γειτόνισσα για καφέ.Το ρόιτερ.Έτσι την έλεγε ο συχωρεμένος ο πατέρας μου.Όλα τα νέα τα ήξερε.Όλους τους γνώριζε.Ειδικότητά της το ροζ δελτίο,ξέρεις μοιχείες,κερατώματα,ξεπορτίσματα,πονηρά ραντεβού..Απ' αυτά δεν της ξέφευγε τίποτε.Κι όταν δεν υπήρχαν τέτοια νέα επεκτεινόταν στο αστυνομικό δελτίο.
Τους τελευταίους μήνες το έχει ρίξει στην πολιτική ανάλυση.Έρχεται για καθοδήγηση αλλά εμένα με κάνει τα νεύρα τσατάλια.Της εξηγώ,της ξαναεξηγώ και κάθε φορά ανακαλύπτω ότι στο βρόντο μιλάω.Βέβαια κρατιέμαι και δεν τη σιχτιρίζω γιατί καταλαβαίνω ότι είναι μπερδεμένη αλλά να πάρει ευχή κι εγώ άνθρωπος είμαι και έχω και όρια.
Άρχισε να με λέει για την Ματούλα την κομμώτρια που την "κάρφωσαν",λέει, να δουλεύει στο σπίτι και την έβαλαν πρόστιμο 3 χιλιάρικα.Και κλαίει και χτυπιέται η Ματούλα τώρα που να βρει λεφτά να πληρώσει.Τι να πω τώρα εγώ;Το ποιος την κάρφωσε δεν θέλει πολύ μυαλό..κάποιος που νόμιζε ότι χάνει λεφτά από την Ματούλα.Τόσο μυαλό είχε κι αυτός που το έκανε..Από την άλλη αυτή ή αυτός που κρατάει μαγαζί πληρώνει ΤΕΒΕ,νοίκια,ρεύματα χίλια δυο σκατά για να βγάλει ένα μεροκάματο κι αν το βγάζει κι αυτό.Η Ματούλα ξέρω ότι δεν είχε λεφτά να ανοίξει κομμωτήριο,που και που χτένιζε καμιά στο σπίτι,πήγαινε έκανε κανένα περμανάντ και κούρευε.Στη χάση και στη φέξη κι αυτά.Τα λίγα που έβγαζε καταλαβαίνω ότι τα είχε ανάγκη.
Εκείνο που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί ρε πούστη μου ψήφιζε ΝΔ;
Ποιο ήταν το κοινό που είχε με τον Μητσοτάκη και τον Καραμανλή;Θα τρελαθώ δηλαδή!Ο μεγαλοαστός,ο μεγιστάνας,ο επιχειρηματίας.Το κεφάλαιο...η Ματούλα!Να χέσω μέσα την ταξική σας συνείδηση.Βούρλα,ε βούρλα.
Που ο άντρας της απ' τη νύχτα ως τη νύχτα στα χωράφια,μαζί κι αυτή ,να μεγαλώσουν δυο παιδιά,άνεργα και τα δυο τώρα,οικοδόμοι αλλά που είναι οι δουλειές να πάνε,ένα σπίτι ο θεός να το κάνει σπίτι,μια αποθήκη της πεθεράς της που τη διόρθωσαν πριν χρόνια κι όταν πέθανε η πεθερά την ένωσαν με το παλιό το σπίτι και συμμαζεύτηκαν κάπως..Κατά τα άλλα όμως ΝΔ.
Εμένα δεν με πολυκουνιέται γιατί μια φορά της "τα έχωσα".Στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές ήμουν αντιπρόσωπος και από το πρωί ήμουν στο εκλογικό κέντρο.Πρωινή πρωινή η Ματούλα να μη χάσει,να το ρίξει!Κάτι πήγε να πει για το ότι ήμουν αντιπρόσωπος και πήγα πρωινή,και τι τα θες αυτά Ελενίτσα μου και κάτι τέτοιες μαλακίες.Κι εσύ πρωινή Ματούλα,της λέω,μαθημένη είσαι..επιθεωρείς πρώτα τα καράβια,διαβάζεις πως πάνε οι μετοχές και ξεκινάς τη μέρα σου ε;Το βούλωσε κι έφυγε.Τώρα τελευταία την πέτυχα σ' ένα σπίτι για καφέ και άχνα δεν έβγαζε για την πολιτική.Μόνο έχεις δίκιο,έχεις δίκιο έλεγε όταν έλεγα κάτι.Αμ δίκιο έχω!Το ξέρω!Που θα το βρω δεν ξέρω!
Μετά μου λέει κι Αντωνάκης μου να μη βρίζω.Πως να μη βρίζω με τόσα που ακούω;
Άιντε κι ένα τραγούδι αφιερωμένο στη Ματούλα,μιας και πιάσαμε θέμα συναφές.
Και καλό μήνα!!!



Τετάρτη 29 Φεβρουαρίου 2012



Είμαι αποφασισμένη.Θ' αρχίσω το γράψιμο.Και το κράξιμο.Εδώ.Για το μπλογκ μιλάω,γιατί το διαφορετικό "γράψιμο"  και κράξιμο,το εφαρμόζω χρόνια τώρα.Έχω "γραμμένο" εγώ...κόσμο και ντουνιά!Αλλά εδώ,δυο χρόνια έχει που άνοιξα το λογαριασμό,διαβάζω από δω,διαβάζω από κει και πάντα ήμουν διστακτική στο να γράψω κι εγώ κάτι.Γιατί τάχα μου;Καλύτερα γράφουν αυτοί που γράφουν;Για μήπως το γράψιμο θέλει τίποτε άλλο πέρα από μυαλό και καρδιά;Κι όσο να πεις κι απ' τα δυο διαθέτω.
Εδώ λοιπόν κι εγώ.Τώρα θα μου πεις τι θα γράφεις;Ε,όλο και κάτι θα βρω.Τόσα πράγματα έχω στο κεφάλι μου,τόσα χόμπι έχω,τόσα πράγματα συμβαίνουν στον κόσμο.Άσε που από τα τόσα που ακούω,τόσα που γίνονται έρχονται φορές που νομίζω ότι θα κάνω ένα μπαμ και θα σκάσω.Καλύτερα να τα γράφω εδώ παρά να την πληρώνει πάντα ο καημένος ο Αντωνάκης μου.
Όπως χτες το βράδυ,που διάβασα κάτι που μ' έστειλε σε μέιλ η Θεανώ και συγχίστηκα τόσο πολύ που δεν μ' έπιανε ύπνος μετά.Ευτυχώς που τον Αντωνάκη τον είχε πάρει ο ύπνος γιατί πάλι αυτός θα πλήρωνε τα σπασμένα.
Η είδηση είναι αυτή: Ανοίγουν 10500 θέσεις τον Μάρτιο στην Αττική.Πεντάμηνες συμβάσεις με 625 ευρώ μεικτά.Κι εσύ ρε Θεανώ,μου λες ότι σ' αρέσει!Τι σκατά σ' αρέσει σ' αυτό,μπορείς να μου πεις;Που έχουν φτάσει την ανεργία στο θεό,με δικά τους νούμερα,επίσημα στο 20τόσο τοις εκατό;Που οι άνεργοι έχουν ξεπεράσει το εκατομμύριο και χωρίς ντροπή μιλάνε για 10500 θέσεις εργασίας;Ποιοι θα δουλέψουν;Μάλλον ποιοι θα πρωτοδουλέψουν;Με πόσα λεφτά και για πόσο διάστημα;Σαν δε ντρέπονται!Αλλά όχι,δεν ντρέπονται γιατί υπάρχουν τέτοια κωθώνια σαν κι εσένα που λένε "πάλι καλά που κάποιοι θα βρουν δουλειά".Κάποιοι.Ποιοι;Κάποιοι που θα πάνε να φιλήσουν πάλι τις κατουρημένες τους ποδιές όπως έκανες εσύ Θεανώ πριν χρόνια,για να βολευτούν.Για ένα πεντάμηνο.Λες κι αυτό λύνει το πρόβλημα.Και μετά το πεντάμηνο θα ανοίγουν το στόμα και θα καταπίνουν αέρα  κοπανιστό,άνεργοι ξανά.Κάποιοι που θα προσκυνήσουν με αντάλλαγμα την ψήφο τους όοοοταν και άμα γίνουν οι ρημάδες οι εκλογές.Όπως κάνεις κι εσύ,Θεανώ,χρόνια τώρα.
Να μη σου πω ότι αυτούς που θα δουλέψουν τους έχουν ήδη πάρει και η είδηση είναι απλώς για ξεκάρφωμα!Μπα;Τι μας λες;Δεν γίνονται αυτά;Καλά...δεν θα σε ζορίσω πολύ.Θυμήσου πως μπήκες εσύ στη δουλειά κι έλα μετά να μου πεις ότι δεν γίνονται!
Όχι δεν σε κατηγορώ,ούτε σε θεωρώ εχθρό μου.Αλλά δεν μπορεί να μου βγάζεις και γλώσσα τη στιγμή που λέξεις και φράσεις όπως καθαρό μέτωπο,κεφάλι ψηλά,αξιοπρέπεια σου είναι άγνωστες.Φτάνει πια.Εχθρό δεν έχω κανέναν εργαζόμενο είτε μπήκε με μέσο είτε όχι στη δουλειά.Αλλά μιλάμε για εργαζόμενο που κόβει και λίγο το ξερό του.Αυτοί,που με όλα όσα συμβαίνουν συνεχίζουν και στηρίζουν αυτό το αλισβερίσι για την πάρτη τους,για το βόλεμά τους,ναι.Είναι εχθροί μου.Για έναν και μοναδικό λόγο.Γιατί είναι προδότες.Της τάξης τους.Είναι εχθροί μου γιατί τους χρησιμοποιούν αυτοί οι ελάχιστοι πραγματικοί μου εχθροί σαν ασπίδα.Γιατί από κάτι τέτοια βολεμένα σκουλήκια εξαρτάται όλη αυτή η μπόχα και επιπλέει ακόμα.Ούτε μέρα δεν θα μπορούσαν όλοι αυτοί να σταθούν αν δεν είχαν ένα "στρατό" ξεπουλημένα τομάρια σαν και του λόγου σου να τους στηρίζουν.
Δεν είναι η είδηση που με βγάζει έξω από τα ρούχα μου.Είναι η δική σου αντίδραση.Που πάτησες λάικ στη σελίδα αυτή.Είναι ο εαυτός μου,που ακόμη σου λέω καλημέρα ενώ θα έπρεπε να στη έχω κόψει εδώ και χρόνια.Γιατί τέτοια υποκείμενα σαν και σένα που στηρίζουν όλο αυτό το σκατολοϊδι,που θα πάνε να τους ξαναψηφίσουν και τους μεν και τους δε και τους παρατρεχάμενούς τους ένα πράμα χρειάζονται.Απομόνωση.Να σε πετάνε από τις παρέες και τις συναναστροφές σαν την τρίχα απ' το ζυμάρι.Και πάλι όμως παίζει να μην πάρεις χαμπάρι τι γίνεται...


Άι σιχτίρ τα είπα και ξεθύμανα.


Άντε κυρία Ελενίτσα..Καλή αρχή!