Τρίτη 28 Αυγούστου 2012

Ο Βούδας



Όλον αυτό τον καιρό έλεγα να κάτσω να γράψω κάτι,οτιδήποτε,αλλά το ενδιαφέρον μειωμένο,φαντάζομαι δεν είμαι η μόνη..Και πάντα έβρισκα με κάτι άλλο να ασχοληθώ,έλα μωρέ,έλεγα,δεν είναι δα και τόσο καλή ψυχοθεραπεία το να γράφεις,υπέρ-εκτιμημένο τελικά το ίντερνετ.Καλύτερα κάτσε Ελενίτσα στη βεράντα και κοίτα τα αστέρια...Δεν μπορώ να πω,όλα στη θέση τους τόσα βράδια τώρα.Καρατσεκαρισμένο.
Κι όταν μου ερχόταν η όρεξη να γράψω κατιτίς...όταν ήμουν έτοιμη να κάνω ένα μπαμ και να σκάσω,πάλι το ξανασκεφτόμουν.Μη μιλάς Ελενίτσα,έλεγα,μη μιλάς.Τι να σχολιάσεις και τι να πεις μέσα σ' όλη αυτή την παράνοια.Άλλωστε όλα είναι πια ειπωμένα,τι άλλο να πεις εσύ;Κι όσο για τα δικά σου,εκεί περισσότερο μη μιλάς,μη βγάζεις τα οικογενειακά στη φόρα,δεν είναι σωστό ότι γίνεται μέσα στο σπίτι σου να τα κοινοποιείς στο ίντερνετ.Άλλωστε τα εν οίκω μη εν δήμω που έλεγε και η μάνα μου.Αλλά...αλλά!!!Άνθρωπος είμαι κι εγώ,πόσο ν' αντέξω πια;


Και κάθομαι τώρα ξανά στη βεράντα,έχω ανοίξει και μια μπύρα και λέω άμα δε γράψω και σήμερα,αύριο θα με γράψουν εμένα στις εφημερίδες.Στο αστυνομικό δελτίο.
Που λες ...άμα βγάλω εγώ αυτό το καλοκαίρι,δεν έμεινε και πολύ θα με πεις,χωρίς να πάθω εγκεφαλικό,θα ζήσω άλλα εκατό χρόνια.Όλους θα τους θάψω.Όλους!!!!Σαν τον Μητσοτάκη.Μη ρωτάς γιατί.Τόσα χρόνια με τον Αντωνάκη παίζω τη ζωή μου κορώνα γράμματα κάθε μέρα.Και κάθε βράδυ δεν ξέρω ποιον να ευχαριστήσω πρώτα.Το θεό ή τη μάνα μου και τον πατέρα μου για τα γονίδια,της αντοχής και της υπομονής.
Καντάρια την κουβαλάει την αναισθησία ο άνθρωπος ρε παιδί μου.Για τίποτε και για κανέναν δεν χαλάει τη ζαχαρένια του.Καλά τον λέω Βούδα εγώ.Δε πα' να καίγεται ο κόσμος,ο Αντωνάκης το χαβά του.Μέχρι προχτές βέβαια αυτό το "καίγεται ο κόσμος" το έλεγα χωρίς να κυριολεκτώ.Αλλά τώρα έχω λόγο να το λέω και να το εννοώ.
Αυτό που έχει στο κεφάλι του,αυτό θα κάνει.Άμα είσαι σαν κι αυτόν,μια χαρά όλα,η ζωή κυλάει αργάαααααααα αργάαααααα και πάντα χωρίς σκοτούρες.Αν είσαι όμως διαφορετικού χαρακτήρα άνθρωπος,νορμάλ άτομο,σαν εμένα δηλαδή,δεν θέλεις και πολύ να φτάσεις στα κόκκινα κάθε τρεις και λίγο.Και σήμερα εγώ όχι στα κόκκινα έφτασα...έσπασα το κοντέρ!
Απ' όπου και να το πιάσω δεν έχει μια λογική ρε παιδί μου το θέμα...
Στην αυλή μας τη μικρή,που λέει και το τραγούδι,οι δουλειές είναι μοιρασμένες.Εγώ τα χαμηλά κι ο Αντωνάκης τα ψηλά.Στα χαμηλά είναι η φροντίδα του μπαξέ.Στα ψηλά είναι όλα τα δέντρα.Μη φανταστείς ότι είναι και πολλά,πέντε δέντρα όλα κι όλα και δυο κλήματα.Κι ακριβώς επειδή είναι λίγα τα δέντρα βάλαμε και το κούρεμα του γκαζόν,γκαζόν;τέλος πάντων ας το πούμε έτσι, μέσα στις δουλειές για να ισοφαρίσουμε.Όχι ότι ο μπαξές είναι μεγάλος,το πολύ 20 τετραγωνικά.Μεγάλος μικρός όμως,τον έχω του κουτιού.Χόρτο δεν τολμάει να φυτρώσει,το ξεριζώνω πάραυτα.Εν αντιθέσει με το γκαζόν που άμα δεν ψηλώσει να χάνεται μέσα το σκυλί,να το ψάχνουμε,δεν λέει να το κουρέψει ο Αντωνάκης.Δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που το κούρεψε...πάντως ψήλωσε πολύ.Είπα,ξαναείπα...ναι Ελενίτσα μου,ναι Ελενίτσα μου ήταν η απάντηση.
Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν λέει όχι.Ότι να του πω να κάνει,όλο ναι λέει.Το πότε θα το κάνει δεν διευκρινίζει.Μ' αυτό το χούι φυσικά που έχει,γέννησα το πρώτο το παιδί,ευτυχώς χωρίς προβλήματα και στην ώρα του.
Είχε φτάσει τέλος Ιουνίου,από το Πάσχα έλεγα Αντωνάκη να μαζέψεις τα χαλιά,ναι Ελενίτσα μου,Αντωνάκη τα χαλιά,ναι Ελενίτσα μου,ναι,ναι,ναι...κόντευε να μπει Ιούλιος και ακόμα τα χαλιά στα πατώματα ήταν.Πιάνω κι εγώ μια μέρα,με την κοιλιά στο στόμα,δεν βαριέσαι,άπλυτα ξε-άπλυτα,τα σκουπίζω,τα τυλίγω,α μα πια,τον Αντωνάκη θα παρακαλάω;Κάνω να σηκώσω το μεγάλο,του σαλονιού,να το σύρω μέχρι την κρεβατοκάμαρα,με πιάνει ένα πόνος,ααααχ πάει θα πεθάνω λέω,για να μην τα πολυλογώ μέχρι το βράδυ γέννησα..Και να 'χω και τον Αντωνάκη να με μαλώνει...Θα τα μάζευα εγώ...δεν στο είπα Ελενίτσα;Ναι ρε γμτ θα τα μάζευες,αλλά ΠΟΤΕ;;;;Άντε τα θυμήθηκα και φούντωσα πάλι.Ξέφυγα κι απ' το θέμα.
Αφού λοιπόν συμφωνήσαμε ότι δεν πάει άλλο,ΠΡΕΠΕΙ να κουρέψει το γκαζόν,ξεκίνησα τις δικές μου τις δουλειές,έριξα λίγο λίπασμα στα λουλούδια,κούρεψα όλο το μαϊντανό για να τον βάλω στην κατάψυξη,τον καθάρισα,πότισα,ξεχορτάριασα κάθε υποψία χότρου,έσπειρα και κάτι μαρουλάκια,νωρίς θα με πεις είναι,αλλά δε βαριέσαι ότι γίνουν...ας πάω,λέω,να δω μήπως θέλει να κάνω κανέναν καφέ,τόση ώρα κουρεύει,θα κουράστηκε!Καλά...κούνια που σε κούναγε Ελενίτσα!Πάω...Εδώ ο Αντωνάκης,εκεί ο Αντωνάκης..άφαντος ο Αντωνάκης..το γκαζόν ολόρθο στη θέση του καμαρωτό καμαρωτό...Μπαίνω μέσα ψάχνοντας τον και τι να δω;Αραχτός στην τηλεόραση.Έβλεπε τούρκικο σήριαλ!!!!!
Ααααχ θα τρελαθώ!!!!Τόσο συγχίστηκα που ξέχασα και το κούρεμα που ΔΕΝ έκανε,τα ξέχασα όλα...Καλά,βρε και τούρκικα άρχισες να βλέπεις;Τέτοιος ξεπεσμός πια;Έκανα την πάπια με τη Χουάνα την παρθένα,άσε,είπα,τον άνθρωπο,ότι θέλει ας δει.Δεν μίλησα όταν το έπαιζες δίπορτο,μια Μενεγάκη,μια Τατιάνα...αλλά και Σιλά;Και για να 'χουμε καλό ρώτημα,πότε θα κουρέψεις που απλώθηκες σαν τραχανάς στον καναπέ;Α τώρα ήθελες ;Δεν το κατάλαβα ότι ήταν για τώρα.Θα πάω Ελενίτσα μου,μη μου συγχύζεσαι,αλλά να... έβλεπα εδώ που έκανα ζάπινγκ(άκου τώρα ο ψευταράς...τάχα μου έκανε ζάπινγκ..για ξεκάρφωμα το είπε,είμαι χίλια τοις εκατό σίγουρη ότι την τουρκάλα έβλεπε)κάτι διαφημίσεις...να πάμε Ελενίτσα μου τώρα που ξεκίνησε η άδεια κανένα ταξιδάκι;Να πάμε να ξεσκάσουμε....

Βαστάτε Τούρκοι τ' άρματα...

Τι λες Αντωνάκη;;;Ακούς τι λες;;;;Με τι θα πάμε ταξιδάκι;;;;Με τι θα πληρώσουμε;Σε είδος;Βρε για φυλακή είμαστε δεν το πήρες χαμπάρι ακόμα;Το σπίτι θέλει βάψιμο,ξύλα παραγγείλαμε και θα τα φέρουν την Παρασκευή,θα θέλουν να πληρωθούν οι άνθρωποι,η ΔΕΗ ακόμα απλήρωτη,περιμένουμε την εφορία να μας ξεσκίσει,το παιδί το ένα στην άλλη άκρη της Ελλάδας και το δεύτερο τελειώνει το λύκειο,σκέφτηκες τι λεφτά θα δώσουμε στα φροντιστήρια;Κι αυτός θέλει να ξεσκάσει!
Και δε θα το πιστέψεις...Δεν θα το πιστέψεις!!!!...Που θέλει να πάμε;;;;

ΣΤΗ ΧΙΟ!!!!

Μα στη Χίο;;;;;Στη Χίο;;;;Είναι δυνατόν;;;;Τόσες ώρες από τη ζωή σου μπροστά σ' αυτό το χαζοκούτι δεν πήρε τ' αυτί σου ότι πάει η Χίος,την κάψανε;Τι να πάμε να κάνουμε στη Χίο;Εκτίμηση της ζημιάς;Για μήπως να περπατάμε πάνω στα αναμμένα κάρβουνα σαν τους αναστενάρηδες;
Μα δεν θα πηγαίναμε για τα μαστιχόδεντρα..
ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ ΒΡΗΚΕ ΝΑ ΠΕΙ!!!!
Αν είναι δυνατόν!!Φυσικά και δεν θα πηγαίναμε για τα μαστιχόδεντρα,αλλά τόση αναισθησία πια,να θες να πας σ' ένα μέρος που οι άνθρωποι ακόμα καίγονται;Εγώ έκανα δέκα χρόνια να ξαναπάω στη Θάσο,τότε που την καίγανε,τόσο πολύ είχα στεναχωρεθεί κι ας λένε οι Καβαλιώτες "η Σπιναλόγκα" όταν μιλάνε για τη Θάσο.
Δεν μπορεί,έχει αρχίσει και καίει εγκεφαλικά κύτταρα.Δεν ήταν έτσι από παλιά,δηλαδή δεν ήταν τόσο,τώρα τελευταία όμως παράγινε το πράμα.Άλλος άνθρωπος.Λες να φταίει η κρίση;Μπορεί κι αυτό,μπορεί να είναι κάτι σαν άμυνα όλο αυτό,αν και πρέπει να πάμε να κάνει μια εξέταση,οικογενειακό τους είναι το αλτσχάιμερ,η γιαγιά του η συχωρεμένη ήταν 84 χρονών και είχε, μαλάκυνση το λέγανε τότε,κι ο παππούς του το ίδιο είχε,εκείνος 87,καθόταν οι δυο γέροι που λες αντάμα και μάλωναν.Για διαφορετικό λόγο ο καθένας.Καθείς στην κοσμάρα του.
Ο παππούς είχε το χούι μόλις έπαιρνε τη σύνταξη άρχιζε να τη μοιράζει σε όποιον έβλεπε στο δρόμο,νέο,γέρο,γνωστό,άγνωστο,μοίραζε λεφτά.Ε τι να κάνουν τα παιδιά του,η πεθερά μου δηλαδή και η αδερφή της έπαιρναν αυτές τη σύνταξη για να καλύψουν τις ανάγκες του σπιτιού των παππούδων.Η γιαγιά εν τω μεταξύ έβλεπε ότι στο σπίτι δεν υπήρχαν λεφτά.Καθόταν απέναντι στον παππού κι άρχιζε...

Με τις γκόμενες πας και τα τρως εεεε;;;

Το ξαναλέω!!!84 η γιαγιά,87 ο παππούς.Άμα σ' έχει κολλήσει όμως από τα νιάτα δεν ξεπερνιέται εύκολα ρε παιδί μου,ούτε με το αλτσχάιμερ.Και τελικά σ' όποια ηλικία κι αν είναι μια γυναίκα,πάντα το ίδιο κόλλημα θα τραβάει.Ο παππούς πάλι,είχε φάει τις εξορίες με το κουτάλι,νόμιζε ότι ζούσε αλλού...της απαντούσε: σώπα τώρα,δεν καταλαβαίνεις τίποτα!Είμαστε σε ξένο κράτος και μας τα παίρνουν όλα μας τα λεφτά,τίποτα δεν μας αφήνουν.
Μια συνεννόηση τι να λέμε!
Γι ' αυτό λέω,μπας και το έχει και ο Αντωνάκης το γονίδιο..
Να πάμε στη Χίο,του λέω, και χέσε τα ξύλα για του χρόνου,θα μαζευόμαστε και θα ζεσταινόμαστε με τα χνώτα μας χου χου χου σαν τ' αρνιά στη φάτνη!Η κρίση μας φέρνει πιο κοντά θα λέμε μετά.Να αφήσουμε απλήρωτο και το ρεύμα και δε πα να μας το κόψουν,να δω τι τούρκικα θα βλέπεις μετά,θα ανοίγεις εκείνο το ραδιόφωνο,την αντίκα με τις μπαταρίες,στα σκοτεινά θα είσαι έτσι κι αλλιώς και θ' ακούς Ντόιτσε Βέλε.
Ε όχι,τώρα πες εσύ.Όχι πες!Άμα κάνω ένα μπαμ και σκάσω εγώ θα φταίω μετά;Πες!Έχω άδικο να φωνάζω;Κι εγώ έχω κάτι φαντασιώσεις ώρες ώρες,να μπορούσα να κάνω εκείνο το ταξίδι στο Περού,να πάω στην Κούβα,να πάρω ένα τηλεσκόπιο,να πάρω εκείνο το δαχτυλίδι lilalo που το είδα και αρρώστησα..αλλά δεν λέω κουβέντα!Τι να πω;Είναι καιρός να ονειρεύομαι τέτοιες ιστορίες;Εδώ δεν μπορείς να ονειρευτείς ότι θα έρθει η στιγμή που θα πάρεις σύνταξη,κάτι που θα έπρεπε να είναι δεδομένο,όχι ταξιδάκια.Να ονειρευτώ τη σύνταξη μάλιστα!Να την πάρω και να ξαμολυθώ μετά στα νησιά σαν εκείνες τις παρδαλές τις Γερμανίδες τις γριές με τα ροζ και τα γαλάζια παντελόνια.Αλλά τι λέω;με τα ψίχουλα που δίνουν για σύνταξη ούτε μέχρι την Τούζλα θα μπορώ να πάω,όχι στα νησιά..
Θύμωσε που λες ο Βούδας και κατέβασε τα μούτρα γιατί τον είπα σκασμός Αντωνάκη μου και αντί για τη Χίο ετοίμασε ένα ζευγάρι αθλητικά να ξαμοληθούμε στο δρόμο,αρχής γενομένης 8 του Σεπτέμβρη στην έκθεση.Θα σε κεράσω μετά και μια μαύρη μπύρα να θυμηθείς παλιές εποχές.
Θύμωσε γιατί λέει υπαινίχθηκα ότι είναι μεγάλος,με κείνο το "θα σε κεράσω μετά και μια μαύρη μπύρα να θυμηθείς παλιές εποχές".
Ακούς;Ακούω να λες...
Δηλαδή τόσα είπα,αυτός μόνο αυτό κατάλαβε...Είναι να μην είμαι να σκάσω μετά;;;


14 σχόλια:

  1. Ax...Mαρικα μου...!! Δεν πειραζει να σε λεω..Μαρικα..Ετσι;;;
    Οχι..Αμα σε πειραζει..Να το ειπεις...
    Θαρρεις πως δεν το βλεπω..Οτι εχεις δικιο...
    Και το γκαζον μεγαλωσε...Και θες να φτιασω και τα παρτερια με τα λουλουδια...
    Και τα ωραια πλαστικα που επηραμε απο το Λιροι..Να τα φυτεψω τον Βασιλικο,στη σειρα..Να μη μαςε δαγκωνουνε τα κουνουπια...!!
    Δε φανανε ολοι οι Αιγυπτιοι και οι Αφρικανοι...Οπου ηρθανε κυνηγημενοι κι αυτοι..Φουκαραδες, σαν κι εμας..Και εγεμισε η Πολη, μαυροφατσες...Και οι γυναικες τους..Με τις πλακουσαρες μυτες τους...
    Μου θυμιζουνε τον παππου τον δικο μου...Τον "Αουντη"..
    Καταδιωγμενος κι αυτος..Και πειναλας...
    Αναγκαστικα στριμωγμενος κοντα-κοντα..με τους ντοπιους..Πειναλες...!!
    Αλλα..Ξεφυγα κι εγω...
    Ελεγα λοιπο...Οτι εφερανε και τα..Κουνουπια τους...!!
    Και βαλαμε σιτες..Σαν αυτους...Και φοβωμαστε μην πεθανουμε παρεα...!!

    Θελω λοιπον να τα φτιαξω ολα...Και να παρω και φιλακι...

    Αλλα..Κοβονται τα ποδια μου...!!
    Μαρικα ακους...;;
    Κοβονται τα ρημαδια...Γιατι τ αφεντικο εχτες μου ειπε...Να κανουμε καινουργια συμβαση...Μαρικα ακους..;;;
    Και να πληρωνω, λεει, εγω τα ενσημα...
    Γιατι εκεινος δε βγαινει, λεει...Λογω της Κρισης...!!
    Κι αμα θελω,λεει...Αμα δε θελω, να παω σπιτι μου,λεει...
    Και το ψαχνω απο δω..Το ψαχνω απο κει...Πως να σου το πω, Μαρικα μου...

    [συνεχιζεται]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρίκα να με λες,καθόλου δε με πειράζει,μάλλον κάτι θα σε κάνει να πιστεύεις ότι μοιάζουμε.Κι εγώ θα μπορούσα να πω το ίδιο για σένα και τον Αντωνάκη σε ένα πράγμα,πέρα από το ότι το πάτε ...γιαβάς γιαβάς επηρεασμένοι από τα τούρκικα που βλέπετε,ξέρω νοιάζεται,νοιάζεσαι να μη μας στεναχωρέσετε...αλλά τι νομίζετε;Δεν στεναχωριόμαστε να σας βλέπουμε σαν μαραμένους μαϊντανούς;Τι θα πει σας κόβονται τα πόδια...άμα από τώρα σας κόβονται τα πόδια τι θα γίνει στα πιο δύσκολα που ξέρουμε πολύ καλά ότι θα έρθουν;Δε θα σε κόβονται εσένα κι εμένα και του Αντωνάκη τα πόδια,αυτούς θα τους κόψω τα πόδια!Εμείς τα δικά τους.Φίλε Μαχαίρη....άμα την πέσω στην τηλεόραση και ψάχνω τρόπο για οτιδήποτε,δεν θα τον βρω ποτέ.Άμα κάθομαι και κάνω όνειρα θερινής νυκτός,όνειρα εκτός τόπου και χρόνου,μόνο και μόνο προσπαθώντας να διατηρήσω την προσδοκία θα χάσω κι αυτήν που έχω...Ακόμα και γι' αυτό "σκυλιάζω" περισσότερο,γιατί μου έχουν στερήσει το δικαίωμα να ξαπλώνω στον καναπέ και να ονειρεύομαι τις διακοπές.Στυλώνω τα πόδια και στέκομαι όρθια σαν βράχος,έχω κι άλλους από πίσω που περιμένουν από μένα να με δουν όρθια,παιδιά,μάνα,αδερφό άνεργο.Αφήνω τα όνειρα για μετά,τώρα προέχουν άλλα πιο πρακτικά θέματα,δεν θα κάθομαι να κλαίγομαι γιατί δεν μπορώ να πάω διακοπές,ή τι καλά που θα ήταν άμα και...Πρώτα εγώ,εσύ,η Μαρίκα,ο Αντωνάκης θα φορέσουμε,γιατί όλο και πιο συχνά το φοράμε πια και δεν είναι από μέσα μας,το χαμόγελο από το πρωί που θ’ ανοίξουμε τα μάτια μόνο και μόνο για να δώσουμε λίγο "αέρα" παραπάνω και στους άλλους.Θα τα βγάλουμε πέρα με τα απλά καθημερινά,θα γίνουμε πιο πρακτικοί και θα δίνουμε λύσεις όσο καλύτερες μπορούμε,αυτό μπορούμε για την ώρα αυτό θα κάνουμε,θα ψάχνουμε και τον άλλο τρόπο και δρόμο γιατί όσες δυσκολίες κι αν έρθουν,δεν σταματάει η γη να γυρίζει.Αυτό λέω κάθε μέρα,μη φοβάστε βρε,μη το βάζετε κάτω.Ξέρω,θα πεις κι εσύ ότι είμαι σκληρή.Τελευταία όλο και πιο συχνά μου το λένε,αλλά εγώ δεν θα το βάλω κάτω,τέρμα και τελείωσε.
      Πολλά φιλιά στη Μαρίκα σου

      Διαγραφή
  2. Kαι ψαχνω πως να σου το πω...Και δεν βρισκω...!!
    Και ΚΑΝΩ το Βουδα...Να μη καταλαβεις τιποτα...Και συ και τα παιδια...
    Και κανω, οτι βλεπω το Τουρκικο...
    [Τι να μας ειπουνε τωρα εμας οι Τουρκοι..Απο γυναικες...!!
    Με την κοκκαλιαρα τη Σιλα...Σαν δεντρακι Χριστουγεννιατικο ειναι, Μαρικα μου...
    Κι η αλλη η ΑΣΙ..Που περπαταει σαν..Πεζοναυτης σε παρελαση...!!]

    Αυτες εδω..Ουτε με προξενιο, δεν ευρισκανε αντρα
    Φρεγαδα μου...!!
    Ουτε και θεμε εμεις τη γυναικα..Να ειναι κατοικιδιο...!!

    Αλλα παλι ξεφυγα...!!
    Επηρα τον κουμπαρο..Οπου με ηθελε για καποια μεροκαματα...Μπας και ερθω στα ισα...
    Και ειπε θα το σκεφτει...
    Γι αυτο καθουμαι στο σαλονι...Μην τηλεφωνησει...Και υποψιαστεις...
    ................................................

    Γι αυτο σου λεω φιλη μου...
    Απο τις δικες μου τις εμπειριες...
    Μην τυχον ο.."Βουδας" δεν ειναι και τοσο..Βουδας...

    Βαλε μια ρακη...Φτιασε και μεζε...
    Κοιττα τονε στα ματια...Ρωτα τονε...

    Δεν μπορει να μην εχει τα δικα του....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Χαχαχα Να σαι καλά βρε Ελενίτσα!!!
    Παραλίγο να πέσω κάτω απ' τα γέλια!!
    Μου έλειψες:)
    Μη χάνεσαι γλυκιά μου.
    Είδες τα έγραψες και θα ηρέμησες λίγο, δε μπορεί!
    Φιλάκια πολλά, καλώς ήρθες ξανά:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ότι ηρέμησα,ηρέμησα.Το έχω σκεφτεί πολλές φορές,άμα ήμουν φαγητό θα ήμουν σουφλέ,που έρχεται και φουσκώνει,φουσκώνει...και μόλις το βγάλεις απ' το φούρνο κάνει ένα φοουυυππ και ξεφουσκώνει.Έτσι κι εγώ... :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πολύ καλή και πολύ επίκαιρη. όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε, άσε τι βλέπει ο κόσμος, εμείς βράζουμε και μακάρι να ξεφουσκώναμε , αλλά δεν το βλέπω για σύντομα.
    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Δεν έχουμε φτάσει ακόμα στο σημείο που πετιέται το καπάκι λόγω βρασμού...τότε έρχεται και το ξεφούσκωμα...άλλος το λέει και επανάσταση χιχιχιχιχιχι Καλώς όρισες Αγγελική :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. M' έφερε ο τίτλος του blog σου...και τελικά βρήκα θησαυρό! Πάω να διαβάσω και τις προηγούμενες αναρτήσεις σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Mε το καλώς σε βρήκα, έλιωσα!

    Είσαι απίστευτη!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Είμαι η άτιμη..είμαι,κι ευτυχώς που βρίσκεται και κανένας χριστιανός να το αναγνωρίσει,γιατί άμα περίμενα από τους δικούς...ααααχχχχ...βράσε όρυζα που λένε..welcome Mary :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ηρθα και γω!!
    Αργησα αλλά σε βρήκα.
    χάρηκα, οχι με αυτα που τραβάς με τον Βούδα, αλλά που σε γνωρισα.
    Θα σου έρχομαι
    καλό βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. πριν απο 4-5 μέρες σου έστειλα σχόλιο. Δεν το βλέπω. Οχι οτι έγραφα τίποτα σπουδαίο αλλά κάτι γίνεται μάλλον με τον μπλόγκερ σου.
    πάντως χάρηκα που σε βρήκα, γέλασα απίστευτα.
    σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τώρα;Είδες που φαίνονται τα σχόλια τώρα;Άμα ο άνθρωπος παίζει την τεχνολογία στα δάχτυλα....(των ποδιών)τέτοια παθαίνει...κι ακόμα χειρότερα!Νεατερντάλιους λέμε και λίγο είναι..χαχα...έπαθα κι άλλα με τις ρυθμίσεις αλλά που θα μου πάει;θα μάθω.Για την ώρα προσπαθώ να θυμηθώ πως αλλάζουν αυτό το σκατουλί φόντο...θα το θυμηθώ κι αυτό...Φιλιά για το καλώς όρισες :-)

      Διαγραφή